botsing met heftruck

als je alleen dit stukje leest denk je zooo.. maar gezien het hele verhaal is het al mooi dat je pijn hebt bij het lopen en daar wordt gelukkig ook nog wat aan gedaan.
Tis wel een hele route die je af moet, maar volgens mij wordt t nog steeds beter. Daar worden we allemaal blij van. hou vol

Kleine update voor degene die dit volgde....
Sta nu 6 maanden op de wachtlijst en word er niet beter op.
Ondertussen door de UWV molen geweest en de beoordeling van de arbeidsdeskundige na verslag van de verzekerings arts luid: 100% wia maar dat houd in dat ik nog gewoon kan werken zolang het gaat.
Ortopedische werkschoenen komen eraan,kosten gewoon ff €1700,-
Dus het dossier gaat hopelijk dit jaar dicht zodat de financiele afhandeling kan beginnen.

100% wia….wat zeggen ze over de toekomst? Ga je direct de IVA in? Als dat te onderbouwen is zou ik dat wel doen. Dat is 75% ipv 70%. Helaas ook 100% afgekeurd met een flink lijstje mankementen

Ondanks dat ik ook door die uwv molen ben gehaald, snap ik de ballen van heel het wia, wga en iva complot.
Maar lijkt me dat terug gaan in uren op contract niet bevorderlijk is voor de hoogte van je eventuele uitkering.
Misschien kan je dat eens navragen bij iemand die er wel kaas van heeft gegeten?

Het systeem klopt gewoon niet, alles gebaseerd op genoten inkomen en rest-verdien-capaciteit.
Hoe hoger je salaris hoe meer je wordt afgekeurd... Waanzin eigenlijk.

Die arbeidsdeskundige zoekt op een "vacature site" met fictieve banen om de rest-verdien-capaciteit te bepalen.
Deze vacatures zijn opgesteld door hen zelf en dus de daaraan gekoppelde lonen ook.
Tja, zo kan ik het ook!


Volgens mij moet een transport werkgever die rekening houdt met de beperking van z'n werknemer nog geboren worden
Met mijn ex-werkgever was het constant dat ik werd ingepland op niet passend werk, terwijl ze voldoende wel passend werk hadden...
In mijn "gezonde" jaren stond ik dag en nacht voor ze klaar, dat bleek niet wederzijds toen mijn schouder minder werd.
Pfff wat een nutteloos gevecht is dat geweest.

Links om of rechts om, het belangrijkste is je gezondheid.
Laat je niet opjagen door je werkgever en bewaar de planningen enzo als evt bewijsmateriaal.
Laat je ook niet gek maken door het uwv.
Het hielp mij om iemand mee te nemen bij gesprekken met de werkgever en het uwv.
Zelf schoot ik na 2 zinnen op slot en het is dan handig dat er dan iemand bij is die je kan ondersteunen.
Al is het maar dat diegene onthoud wat er allemaal gezegd is.

Last but not least.
Ondanks dat je weer 6 weken van gips mag genieten, alles beter dan "Barre met de houten poot".

Beterschap kerel!

Je had vanuit je 40 uurs contract de WIA in moeten gaan. Moment dat je 100% afgekeurd wordt (WGA of IVA maakt niet uit) ben je in principe niet in staat om te werken. Natuurlijk mag dat wel, maar zoveel uur is niet te verantwoorden. Je moet daar echt mee oppassen, anders wordt je FML aangepast. Hou daarin je poot stijf! Figuurlijk dan:)

Mocht je na je operatie geen verbetering meer krijgen kan je voor een herkeuring en dan de IVA in. Dan krijg je geen gezeur met vervolg uitkeringen etc.

Mocht je over de wia vragen hebben, geef een gil! Ben er (helaas) goed van op de hoogte

Bij mij een iva idd na wia, na aanleiding van een verkeersongeval 13 jaar daarvoor.
Mijn tegenpartij moest me ook compenseren.
Helaas had ik alleen niet zo'n gedegen juridische hulp, maar achteraf is mooi wonen...

Daadwerkelijk stoppen met werken was niet mijn eerste keuze.
Ik heb geluk gehad dat de Nederlandse beenhouwers over de loop der jaren mijn rechter schouder, diverse malen bij elkaar hebben weten te houden.
Zodat ik toch nog een fijn aantal jaar redelijk pijnvrij vooruit heb gekund.
Het liefst zou ik nog altijd werken voor m'n geld, toch een eer en ego dingetje.

Na weer eens een lange werkdag kreeg ik ineens door pijn de trailer deuren niet meer open.
In onze handgeschakelde v50 kon ik op de weg naar huis alleen nog met links schakelen...
Onderweg informeerde ik gelijk mijn planners en aan de telefoon was alle begrip.

Via de mail kreeg ik iets later mijn schema voor de volgende dag.
De oplossing was blijkbaar een krappe 9 uur rust en een werkdag die op papier weer 15 uur zou duren.
Voornamelijk veel adressen en korte afstanden, precies het tegenovergestelde van waar ik al jaren over mocht zeuren (korte werkdagen of lange afstanden).

Ik heb me per direct ziek gemeld.

Een prothese al laatste poging vanuit onze lieve beenhouwerij kwam niet zonder kanttekening.
Geen garantie op pijn vermindering, grote kans op vermindering van kracht en souplesse.
Bovendien mag dat schatje om de pakweg 10 jaar vervangen worden!

Wat wel gegarandeerd iedere keer een heftige operatie zal zijn.
Gevolgd door een zwaar en pijnlijk jaar aan revalidatie en grote kans op vermindering van kracht en souplesse... Iedere operatie weer!
Natuurlijk stond ik vooraan in de rij voor deze buitenkans!

Tegenwoordig heb ik nog altijd pijn, soms nog tot verlamde-man-niveau, maar...
Als ik mezelf rust geef... kan ik pijnvrij zijn!

Het lastige is, wat is pijn? Hoever mag je de grenzen opzoeken? Soms moet je er doorheen en soms juist niet.
Niemand ziet jouw pijn, dus doe zelf wat goed voelt.
Als je denkt dit kan ik, wil ik, heb ik nodig, dan ga ervoor!
Maar als je denkt, uhm nou, ho even, wacht, dit is te veel, dan laat het los!

Geef jezelf de tijd, luister naar de beenhouwers, probeer vooral jezelf niet gekker te laten maken dan je al bent.
De rest komt vanzelf wel weer....
Wie weet ontdek je een verborgen passie voor hinkelen?

Een korte samenvatting....ik blijf de 24 uur doorwerken tot aan de operatie,mocht het slecht uitpakken na revalideren dan kap ik er mee,word dit jaar 60 en heb altijd lange dagen gemaakt.
Een cursus handen lopen is nog een optie,dat ga ik nog verder onderzoeken.